Auteur Topic: Columns  (gelezen 433 keer)

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #30 Gepost op: februari, 08,2023, 12:39:20 »
Fakeverhalen over Trump en Poetin

@Leon de Winter



De Columbia Journalism Review is een publicatie van een van de meest prestigieuze journalistenopleidingen in de wereld. Daarin staat nu een diepgravend artikel van Jeff Gersh, voormalig topjournalist van de New York Times. Onder de kop ’De pers tegen de president’ schrijft Gersh over de historische confrontatie tussen de media en Donald Trump.

De kern is ’Russiagate’, ofwel de nepverhalen over Trumps ’samenspanning’ met president Poetin. Voor zijn artikel sprak Gersh met Trump. Gersh schrijft: ’Hij (Trump) maakte duidelijk dat hij in de eerste weken van 2017, nadat hij had gehoopt dat hij het zou ’vinden’ met de pers, overstelpt werd door een golf van Rusland-verhalen.’ Trump: „Ik besefte dat ik twee banen had. De eerste was om het land te besturen, en de tweede was overleven. Ik moest overleven: de verhalen waren ongelooflijk fake.’

Over Russiagate sprak Gersh ook met Bob Woodward, de beroemde Watergate-reporter: „Hij (Woodward) dacht dat kijkers en lezers ’bedrogen’ waren. Hij raadde redacties aan om ’de pijnlijke weg van introspectie’ te bewandelen.”

De fakeverhalen over Trump en Poetin leidden tot een enorme terugval van vertrouwen van de Amerikaanse burger in de media: uit een onderzoek van 2022 van Reuters bleek dat nog maar 26 procent van de Amerikaanse bevolking geloof hecht aan de media.

Karaktermoord

De eerste geruchten over de verrader Trump ontstonden uit het bij elkaar verzonnen Steele Dossier. De media zochten een verklaring voor de nederlaag van Hillary Clinton, en in plaats van onderzoek te doen naar de redenen waarom Trump ’middle America’ had gewonnen, richtten de media zich op het plegen van karaktermoord. De sleutel ligt bij Poetin, zo verzonnen de ontwerpers van het Dossier. In hoeveel uitzendingen van het NOS Journaal, RTL Nieuws en Nieuwsuur, in hoeveel talkshows, kwamen nieuwe ’bombshell’-verhalen over Trumps komende ondergang aan de orde? Het is het grootse fakenieuwsverhaal in de geschiedenis.

Vlak voor de verkiezingen van 2020 werd Russiagate uitgebreid met de ’laptop from hell’ van Joe Bidens zoon Hunter. Die was hij vergeten op te halen bij een computerreparatiezaak. Op de laptop had Hunter zijn leven vastgelegd. Hoeren, drugsfeesten, alles kwam langs. Ook correspondentie over, ook voor zijn vader, corrumperende deals met Russische, Chinese en Oekraïense bedrijven stond op de laptop. De meeste media deden alsof de laptop niet bestond. Facebook en Twitter blokkeerden berichten, en in een openbare brief beschreven tientallen voormalige chefs van de CIA en andere inlichtingendiensten de laptop als een misleidingsoperatie van de Russen.

Ultieme kwaad

Hier betreft het schandaal het omgekeerde: de laptop was authentiek, zoals media als de Washington Post sinds kort bekennen. Maar de inlichtingenchefs – die wisten dat de laptop door geen Rus was aangeraakt – waren bereid het Amerikaanse volk te misleiden en daarbij Poetin opnieuw op te voeren als het ultieme kwaad achter Trump.

Dit kon Poetin niet hebben verrast. Vanuit zijn perspectief was het Westen sinds 1991, na de val van de Sovjet-Unie, bezig de unieke positie van Rusland te ondermijnen. En Oekraïne was daarin de spil. Want met Oekraïne is Rusland een wereldmacht, zonder Oekraïne is Rusland een regionale macht.

Poetin had westerse leiders keer op keer verteld dat er voor Rusland een rode lijn liep bij Oekraïne. Poetin beweerde dat na de ineenstorting van de Sovjet-Unie Rusland van westerse mogendheden de garantie had gekregen dat de NAVO niet naar het oosten zou uitbreiden, dit in ruil voor aanvaarding van de hereniging van Duitsland. Er zijn historische aanwijzingen die aannemelijk maken dat die afspraken zijn gemaakt. Volgens Poetin had het Westen zich niet aan die afspraken gehouden. Knarsetandend had hij aanvaard dat voormalige Warschaupactlanden zich aansloten bij de NAVO. Maar een lidmaatschap van Oekraïne was onaanvaardbaar.

In 2014 zag het Kremlin de omtrekken van een westers complot toen Amerikaanse en Europese functionarissen opdoken bij de betogingen in o.a. Kiev. Deze functionarissen moedigden de demonstranten aan vast te houden aan de afwijzing van de verkiezingsuitslag. Poetin zag dat het Westen zich ook openlijk begon te mengen in de binnenlandse aangelegenheden van Oekraïne. En hij begon zich op te maken voor een confrontatie. Dat deed de NAVO ook: Oekraïense eenheden werden in het Westen getraind en voorbereid op een mogelijke confrontatie met Rusland.

Almachtige heerser

Die ontwikkelingen rond en in Oekraïne begonnen steeds meer samen te vallen met het Russiagate-spel rond Donald Trump, waarin Vladimir Poetin een hoofdrol kreeg. Alleen een doortrapte, almachtige heerser als Poetin was bij machte een Amerikaanse presidentskandidaat te manipuleren, aldus Amerikaanse media en overheidsfunctionarissen. Poetin, voor zover hij dat al niet was sinds de inname van de Krim, werd de duivel die de Amerikaanse verkiezingen had doen ontaarden in chaos. Met de zege van Trump in 2016 had Poetin Amerika opgescheept met een ontregelende tegenstander van het politieke establishment, zo verkondigden de Amerikaanse elites. Ze wisten dat dat niet klopte, maar het bedrog trof doel: de verachtelijke Trump werd in één adem genoemd met Poetin. (Volgende week deel 2)

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #31 Gepost op: februari, 15,2023, 13:54:04 »
@Leon de Winter

’Russiagate’ bracht Kremlin tot razernij'



Vorige week schreef ik over het ontstaan van de mythe – verbeeld in het Steele Dossier – dat voor de presidentsverkiezingen van 2016 Donald Trump had samengespannen met Vladimir Poetin. Ondanks het feit dat het Amerikaanse establishment wist dat het Steele Dossier fake was, werd een speciale onderzoeksgroep ingesteld geleid door een voormalige FBI-directeur. Die begon te spitten naar de relaties tussen Trump en Poetin. Die relaties bestonden niet, en dat was deze onderzoeksgroep al bekend voordat zij begon. Maar de verwachting bestond dat ander vuil in de kelders van Trumps loopbaan verborgen lag dat kon leiden tot zijn afzetting. Jaren werd er gezocht, en er werd niets aangetroffen.

Bij de zoektocht werden mensen in Trumps omgeving, en hun reputaties, ongegeneerd verwoest. Michael Flynn, een eigenzinnige generaal die adviseur van Trump zou worden, werd kapotgemaakt door een verzonnen buitenechtelijke relatie en door valse berichtgeving door de FBI over een telefoongesprek met de Russische ambassadeur in DC. Waaraan Poetin Oekraïne onderwerpt, kan op geen enkele manier verdedigd worden, maar ik vraag me toch het volgende af: hoe heeft Poetin dat alles aanschouwd? In hoeverre heeft ’Russiagate’ bijgedragen aan zijn voornemen Oekraïne binnen te vallen?

Onaantastbare instituties

De Democraten en hun media hadden een vijand achter de vijand Trump nodig aangezien een blaaskaak als Trump niet op eigen kracht de verkiezingen had kunnen winnen – zonder een vijand achter de vijand zou de blamage nog groter zijn geweest voor Hillary Clinton. Hiertoe konden Rusland en Poetin worden ingezet. In het Kremlin heerste de kwaadaardige geest van superieure intelligentie die Trump naar het Witte Huis had gebracht. Ik stel me voor dat zijn verzonnen rol in ’Russiagate’ bij Poetin in slechts één zekerheid geresulteerd heeft: de echte machten in de VS worden niet gekozen maar zetelen in onaantastbare instituties die er niet voor terugschrikken het resultaat van democratische verkiezingen te ondermijnen. Jarenlang heeft Poetin de narratieven van het geruchtencircus meegemaakt, en ook hij moet, net als Trump, verbitterd zijn geraakt door de vloedgolf aan leugens. Bij grote delen van het westerse publiek had de overname van de Krim door Rusland in 2014 indruk gemaakt. Maar de geschiedenis van de Krim was in veler ogen wazig, net zo wazig als het corrupte moeras van conflicten in en rond Oekraïne.

Paleis in Washington

’Russiagate’ was van een andere orde. Dit was een Amerikaanse institutionele oorlog die meer onrust teweegbracht dan de inval in de Krim: dit ging niet om een paleis op de Krim maar om het paleis in Washington DC. De duivelse macht van Poetin was grenzeloos, berichtten veel media. Poetin werd het verkiezingsmonster in het theaterspel dat door figuren bij de Amerikaanse inlichtingendiensten werd geregisseerd. Poetin werd dus ’collateral damage’ bij de oorlog tegen Trump. Ik denk dat dat Poetins argwaan dramatisch heeft versterkt: het Westen ging zijn rode lijn overschrijden, Oekraïne ging lid worden van de NAVO. Poetin besloot Oekraïne over te nemen voordat de NAVO zich daar had genesteld.

In een recent interview vertelt de voormalige premier van Israël Naftali Bennett dat hij in Moskou vlak na de Russische inval forse stappen had gezet in het bereiken van een wapenstilstand. Zelenski had toegezegd dat Oekraïne zou afzien van lidmaatschap van de NAVO, en Poetin had toegezegd dat hij geen „denazificatie” van Oekraïne, ofwel de bezetting van Oekraïne, zou nastreven, terwijl het beslechten van de kwestie van de Donbas over 99 jaar zou worden behandeld. De principe-overeenkomst die Bennett had bereikt, werd afgewezen door Joe Biden en Boris Johnson; voorzichtig zegt Bennett in dat interview dat hij het daarmee oneens was, ook al twijfelt hij nu. Enkele weken na Bennetts bezoek aan Moskou maakten beelden van een Russische moordpartij in Boetsja sowieso een einde aan een mogelijke wapenstilstand.

’Russiagate’ heeft in Amerika diepe schade aangericht en de bevolking in twee vijandige kampen verscheurd. Media verloren hun geloofwaardigheid, en dat gold ook voor overheidsdiensten als de FBI, waar functionarissen de belangen van de Democratische Partij dienden en geobsedeerd leken te zijn door Trump. Het kan niet anders – ik blijf speculeren – dan dat ’Russiagate’ het Kremlin tot razernij heeft gebracht. Wat zag het Kremlin? Amerika en China bereiden zich voor op een historische confrontatie, en daarbij is het voor Amerika van cruciaal belang dat Rusland wordt geneutraliseerd. Dus streed het Amerikaanse establishment niet alleen tegen Trump maar ook tegen Poetin.

Echo’s

Het is absoluut niet mijn intentie om Vladimir Poetin vrij te spreken, maar ik wil de implicaties overzien van ’Russiagate’. Dat moest de overwinning van Trump ongedaan maken, en daarbij werd en passant Poetin van zaken beschuldigd waaraan hij part noch deel had (hij is aan genoeg andere misstanden schuldig). Wat ik denk? ’Russiagate’, een bouwwerk van bedrog opgetrokken door grote delen van de Amerikaanse mediale en politieke elites, heeft niet alleen Trump en zijn entourage getroffen, maar heeft gevaarlijke echo’s gehad in het Kremlin, en dus ook ten aanzien van Ruslands inval in Oekraïne.

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #32 Gepost op: maart, 12,2023, 11:35:38 »
D66 zegt vooruit te willen maar verklaart innovatie taboe

@Arnout Jaspers

Met frisse tegenzin, en vooral uit plichtsbesef, neem ik in deze laatste week voor de Provinciale Statenverkiezingen kennis van de one-liners waarmee politieke partijen ons bestoken. Bedacht door het campagnebureau, vanuit de partijleiding verplicht gesteld, en door het partijkader uit te serveren in alle talkshows en interviews. Ik ga nu geen overzicht met de pretentie van objectiviteit geven, maar beperk me tot D66, de hoofdschuldige van deze stikstofcrisis.

Hun spindoctors proberen ons wijs te maken dat Nederland tot stilstand is gekomen omdat we niet al veel eerder met z’n allen D66 zijn zin gegeven hebben. Volgens D66 is de woningbouw buiten de steden volledig tot stilstand gekomen ‘door stikstof’.

Vroegen interviewers ooit maar eens echt dóór! Dan zou blijken dat dit gaat over enkele grammen stikstof die door de bouw van een woonwijk in een Natura2000-gebied terecht kunnen komen, wat equivalent is aan twee of drie ganzen per hectare per jaar die daar overvliegen en iets laten vallen. En dat zou dan het verschil op leven en dood maken voor de natuur in zo’n gebied.

Twijfelen is beangstigend

Dit is een van de mantra’s in het stikstofevangelie van de partij die pretendeert als enige het land weer in beweging te kunnen krijgen. Want zo langzamerhand begint er enig gezond verstand door de scheuren in de regeringscoalitie naar binnen te sijpelen. Weliswaar zijn VVD, CDA en de Christen Unie nog niet dermate van hun geloof gevallen dat ze twijfelen aan de heilige StikstofDoelen van D66, maar moet dat nou zo overhaast en onder dreiging van dwang?

Fractieleider Mirjam Bikker van de Christen Unie zei in een gesprek met Caroline van der Plas van BBB in Nieuwsuur dat ze niet getrouwd was met de datum 2030, het jaar waarin de totale stikstofuitstoot volgens D66 gehalveerd moet zijn en 74% van de Natura2000-gebieden onder de KDW moet zitten (de vermeende grens in de totale depositie waaronder stikstof geen schade meer kan aanrichten).

Maar ook Bikker kapte in dat gesprek een opmerking van Van der Plas over de wetenschappelijke onderbouwing van het stikstofbeleid resoluut af met ‘Dit is niet het moment om twijfel te gaan zaaien’. Twijfelen aan een evangelie is namelijk zeer beangstigend voor gelovigen.

Paul van Meenen prevelt de mantra na

Voor een oprechte geloofsworsteling kan ik in principe nog respect opbrengen. Dat kon ik niet voor de houding van Paul van Meenen, lijsttrekker voor D66 in de Eerste Kamer. Bij het tv-debat tussen die lijsttrekkers stond hij er bij als de karikatuur van de zelfingenomen boomer: minzaam glimlachend bij alles wat zijn opponenten inbrachten, en nergens echt op in gaan. Voor deze ouderling in de D66-kerk is het geloof in de StikstofDoelen onschokbaar.

Nog zo’n mantra uit dat stikstofevangelie, die Van Meenen plichtsgetrouw naprevelde: innovatie werkt niet. De landbouw heeft de afgelopen dertig jaar bij een stijgend aantal dieren de stikstofuitstoot met ruim 60 procent teruggebracht, door nieuwe technieken, beter voer, zuiniger bemesting en betere bedrijfsvoering, maar ‘innovatie werkt niet’ volgens D66. 

Lely Sphere reduceert uitstoot met 77%

Als rechtvaardiging daarvoor geldt, dat een bepaald type emissie-arme stalvloer waar een paar jaar geleden veel van verwacht werd, in de praktijk veel minder goed bleek te werken. Zulke stalvloeren berusten op het principe, dat als je de urine en de poep van koeien van elkaar gescheiden houdt, er veel minder ammoniak ontstaat. Als die scheiding goed lukt, zou de veeteelt het doel van de helft minder stikstofuitstoot fluitend halen.

Nu is er de Lely Sphere, een systeem met een emissie-arme stalvloer, een robotje – een soort automatische stofzuiger, net als bij u thuis –  die poep verzamelt, en een gesloten installatie die de ammoniak die toch nog vrijkomt, en de poep en urine, omzet in nuttige meststoffen. De Lely Sphere is een jaar lang rigoureus getest op vier heel verschillende boerderijen, en haalde gemiddeld een uitstootreductie van 77 %.

Stikstofevangelisten weten niet wat innovatie is

Dit systeem heeft daarom een zogeheten RAV-registratie (nummer A1.39) gekregen als de meest emissie-arme stalvloer van allemaal. De overheid zegt dus dat ze vertrouwen heeft in dit systeem, terwijl de door D66 aangestuurde regeringscoalitie dit ongezien afwijst, want ‘innovatie werkt niet’. Ook Tjeerd de Groot roept dit aan elke talkshowtafel en in elk Tweede Kamerdebat. Dit sentiment wordt ook gretig uitgevent door andere belangengroepen die maar één weg vooruit willen zien: het uitkopen en liquideren van boerenbedrijven, en slechts dit jaar nog vrijwillig.

Blijkbaar snappen zij niet wat innovatie is: je probeert dingen, en faalt in het begin, waar je van leert, zodat je uiteindelijk iets maakt wat wel werkt. Het scheiden en verwerken van mest vergt bepaald geen super geavanceerde chemie en techniek, dus het is geen gewaagde veronderstelling, dat de Lely Sphere deze klus inderdaad aan kan. Misschien niet helemaal zo goed als in de pilot-fase, maar goed genoeg om tot een zeer forse uitstootreductie te komen.

Maar de stikstofevangelisten zijn als die mythische 17de-eeuwse kardinaal die weigerde door Galileo’s telescoop naar de manen van Jupiter te kijken: ze weten alles al wat er te weten is, en slechts wie zich onderwerpt aan het evangelie en boete doet, zal niet geëxcommuniceerd worden.

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #33 Gepost op: maart, 14,2023, 12:17:23 »
@Martijn Neggers

Nederland wordt steeds spiritueler. De kerken lopen leeg, maar de mediums, de reikitrainingen en de handopleggingen worden steeds drukker bezocht. De Minister-President vindt dat iedereen gewoon normaal moet doen, maar ben juist op zoek naar de paranormale medemens. Ik vind hem op de paraviewbeurs, in een evenementenhal in Gorinchem.

De hal waar de paranormale beurs zijn intrek heeft genomen, is een eclectisch geheel. Op een oppervlakte van een vierkante kilometer worden er krekels, muizen en terraria verhandeld op de reptielenbeurs, staan er mensen zalfjes en natuurgestookte alpenkwark te verkopen op de puur en natuurbeurs en is er ruimte voor de spirituele mens. Hoezeer de andere twee evenementen óók mijn interesse wekken, ik ben hier maar voor één ding: het paranormale en het spirituele. Als ik op de paraviewbeurs kom, bekruipt me ineens een koningsdaggevoel. Het wat afgeschermde gebied van de paranormalen is tot de nok toe gevuld met kraampjes en standjes waar mensen hun eigen paranormale gaven aan de man proberen te brengen. Meteen rechts worden stenen met helende gaven verkocht, en links bij de ingang is het mogelijk om, tegen betaling, een digitale aurafoto te laten maken – met persoonlijke uitleg van de fotograaf. In het midden van het plein worden er chakrah’s gemasseerd en wordt er contact gelegd met overleden dierbaren.

    'Nouja, Nouja, spiritueel, wat is spiritueel? Een paard is ook altijd een spirtitueel paard.'

Aan alle kraampjes zit eigenlijk constant wel iemand. Als ik over de beurs heen sjok, zie ik hoe een mevrouw in een spijkerjasje een tarotkaartlegging laat doen. Een tafeltje verder vertelt een kalende meneer met een snor openhartig over zijn relatie en zijn moeizame relatie tot zijn broer. Het medium knikt begripvol.
‘Ja,’ zegt hij invoelend. ‘Ja, dat voel ik hier inderdaad heel erg aan je.’
De man plukt aan zijn snor en houdt zijn mond. Het lijkt erop alsof hij het allemaal eventjes moet laten bezinken. Dan loop ik voorbij Henriëtte, een helderziende kinderbegeleider.
U helderziende? Alleen voor kinderen?
‘Nee: voor iedereen. En ja: helderziend, heldervoelend, ik leg ook tarotkaarten. Of ik geef mensen richting, duiding, als ze misschien twijfelen over hun werk, of over hun relatie, of over hun leven. En dan geef ik ze richting aan.’
Oh? En dat ziet u dan allemaal zo ineens aan iemand?
‘Ja, op het gevoel, natuurlijk.’
En wat voelt u dan aan mij?
‘Nee ja nog niks, dat komt natuurlijk pas als je hier gaat zitten, en serieus bent, als ik me openstelt.’
En als ik 20 euro betaal.
‘Ehh, Nouja, ja. Dat ook natuurlijk.’
En nu voel je nog niets aan mij?
‘Je moet het zo zien: een arts gaat ook niet de hele tijd denken, wanneer ‘ie iemand ziet: hee die ziet er ziek uit, die zal wel dit en dit en dit hebben.’
En u bent eigenlijk ook een soort van Spirituele arts?
'Nouja, Nouja, spiritueel, wat is spiritueel? Een paard is ook altijd een spirtitueel paard.'
Een paard?
'Een paard, ja.'
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, denk ik.
Ineens wendt ze zich van me af en richt zich tot een meneer die voorbij loopt. ‘Meneer, wilt ú misschien geholpen worden?’
‘Pardon?’
‘Ik vroeg of u geholpen wilde worden.’
‘Oh, nee, hoor, nee, ik stond zo een beetje te luisteren naar u en deze geïnteresseerde meneer.’
‘Ah, maar we waren net klaar. Dus u kunt hoor.’
‘Oh. Oké.’

Een paar kraampjes verder zit medium Theodorus. Achter zijn kraampje hangen een paar oude foto’s. Op zijn tafel staat een bordje met wat Theodorus allemaal kan, en dat hij bekend is van de televisie.
Wauw, u bent een bekend medium? Wanneer was u op tv?
‘Dat zal ergens in 1993 zijn geweest.’
Ah, kijk aan! En nu bent u nog steeds bekend van televisie?
‘Nouja, ik word nog steeds wel eens gevraagd, maar ik zeg er tegenwoordig vaak nee op, omdat ik me er niet meer lekker bij voel.’
Oh? Waarom dan?
‘Dat was bijvoorbeeld omdat televisieproducenten er steeds meer misbruik van gingen maken. Dat ze me vanuit de regie gingen influisteren, van: “Je moet dit en dit tegen iemand zeggen want dat is uit het voorgesprek gekomen,” maar daar doe ik niet meer aan mee.’
Dat snap ik. Mag ik komen zitten?
‘Tuurlijk mag je dat! Het kost wel twintig euro.’
Oja, natuurlijk. Geen probleem, ik kon hier voor aan de ingang geld pinnen.

Nadat ik ga zitten pak ik meteen een briefje van twintig uit mijn zak. Als ik het aan Theodorus wil geven houdt hij ineens zijn handen omhoog.
‘Nee, nee! Dat komt later wel. Geld is totaal niet belangrijk hier. Het gaat niet om geld nu.’
Oh.

    Er is een jongen van een jaar of zestien uit je vaders generatie, die is gestorven in de oorlog, of in een ziekbed. Kan ook betovergrootvader zijn of zo.

Een beetje verward steek ik het twintigje weer terug in mijn zak. Theodorus zegt me mijn handen op tafel te leggen. Hij pakt mijn handen vast en voelt een beetje in de kussentjes van mijn handpalm. Dan vertelt hij me dat ik iemand ben die heel erg zijn eigen weg gaat, die gelooft in zichzelf en liever niet heeft dat iemand de baas over me is.
Nou zeg, dat klopt allemaal.
‘Ja, zie je. Ja, ja, ja. Je eet ook prima. Gezond. Het is niet zo dat je onderweg allemaal snel snel eet. Je bent nog niet zo spiritueel, maar je hebt er wel veel interesse in. Je hebt veel groeimogelijkheden, maar je moet nog veel ontwikkelen. Maar je hebt een helper hoor. Ik voel het aan je vaders kant. Er is een jongen van een jaar of zestien uit je vaders generatie, die is gestorven in de oorlog, of in een ziekbed. Kan ook betovergrootvader zijn of zo. Die waakt over je.’
Oké, ja dat kan natuurlijk iedereen zijn.
‘Hij is nog jong, misschien te jong om te reïncarneren.’
Oh? Hoe oud moet je zijn dan, om te reïncarneren?
‘365.’
Ah, ja. Nee, dat is ie dan natuurlijk nog niet.
‘En je bent heel erg aanhankelijk aan moeders zijde. Die komt uit een heel erg aanhankelijk en aanrakerig nest, en dat heb jij eigenlijk ook heel erg nodig, voel ik. Aangeraakt worden, geknuffeld worden.’
Nee, eigenlijk niet. Bij mij thuis zijn we juist niet aanhankelijk en aanrakerig en dat vind ik zelf ook wel prima.
‘Nee, dat heb je van je vaders kan, dat is je andere hand.’
Huh?
‘Ja, dat het voor jou allemaal niet zo hoeft, dat heb je van je moeders kant. Maar van je vaders kant zit het er wel. Jij wordt wel graag aangeraakt door vrouwen, bijvoorbeeld? Dat je graag knuffelt?’
Ehm, nouja, ik denk het wel.
‘Precies. Dat voel ik aan je moeders kant. Maar dat andere zit aan je vaders kant.’
Ah, dat is wel fijn. Dat je altijd de andere hand nog hebt natuurlijk. Een beetje speling.
‘Ja, precies.’
Theodorus zoet verder in de lijnen in mijn handen. Dan wijst hij opeens een plekje aan.
‘Hier in je hand zie je een driehoek. Die staat voor spiritualiteit. Kijk, hier voel ik wel dat je geïnteresseerd bent in het paranormale en het spirituele, maar dat is nog erg onderontwikkeld, wat ik net ook al tegen je zei. Zie je, die driehoek hier? Die komt van je vaders kant. Heb je een vriendin, een vaste vriendin?’
Dat zou jij natuurlijk moeten kunnen weten, toch?
‘Nou, Haha, ja, ik zie wel dat er vrouwen zijn, maar ik zie niet of het vast is.’
Ik heb een vriendin, ja.
'Nou dan moet je als je thuiskomt kijken of ze ook zon driehoek heeft. Heeft ze dat, dan word je oud met haar.'
En anders?
'Dan komt er een ander.'
Dus: driehoek is goed, geen driehoek is uitmaken?
‘Nouja, dat hoeft niet nu meteen. Maar dan is ze niet voor jiu bestemd.’
Nou, daar ben ik dan mooi lekker mee.
‘Maar, let wel: als zij die driehoek niet heeft, dan kan ze jou gewoon nooit begrijpen, dan kan ze nooit mee in jouw spirituele pad.’
Oh, ja, oké, als je het zo zegt. Nou, bedankt. Dat is een hoop wijsheid om te verwerken voor één dag.
Theodorus knikt en schudt me nog eens de hand. Hij geeft me een klein papiertje met zijn telefoonnummer erop en verzekert me dat ik hem altijd mag bellen, op normale tijden natuurlijk. Dan sta ik op en trek ik mijn jas weer aan.
‘Ehm, je moet nog wel even betalen hoor.’
Ohja, ik dacht: omdat dat niet belangrijk was, misschien dat het toch niet hoefde.
‘Het is twintig euro.’
Ik geef Theodorus zijn briefje van twintig en loop weg bij zijn kraampje. Een paar minuten later zie ik dat er alweer iemand anders zit. Ik ben benieuwd hoeveel mensen een helper hebben van zestien die ofwel na ziekte, ofwel in de oorlog zijn omgekomen.

    Jij wordt wel graag aangeraakt door vrouwen, bijvoorbeeld?

Op weg naar de uitgang kom ik weer voorbij de aurafotograaf die aan een mevrouw uitlegt dat ze juist een heel invoelend en integer mens is. De mevrouw knikt. Een paar kraampjes verderop zit Ciska, een medium en Reiki-master, die adverteert met paranormaal advies bij gezondheidsproblemen en diepere levensvragen.
Kunt u ook in contact komen met overleden mensen?
‘Ja, dat kan ik ook ja.’
Oh? En hoe dan?
‘Dat voel ik gewoon.’
En voelt u bij mij een overledene?
‘Ik voel bij u wel een overledene ja.’
Echt? Mag ik vragen wie dan? Want ik ken wel een paar mensen die overleden zijn.
‘Ja, nee dat kost geld.’
Maar ik heb mijn briefje van twintig al uitgegeven aan Theodorus.
Achter me word ik op mijn schouder getikt door een man in een zwart shirt.
‘Sorry, gaat u nog op consult? Anders wil ik graag.’
‘Deze meneer ging net weg.’

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #34 Gepost op: april, 14,2023, 16:21:51 »
Stikstofbeleid berust op drijfzand

@Ronald Plasterk

De grote politieke kwestie van het moment is het stikstofbeleid. De regering heeft er 25 miljard euro voor gereserveerd, en de partij BBB werd de grootste bij de verkiezingen. Des te vreemder dat er een serieus boek is verschenen van een zeer serieuze wetenschapsjournalist, vol feiten en vol kritiek op dat beleid, en dat er in de media aanvankelijk nul aandacht voor was. Bijna geen krant schreef erover, en een maand lang kwam er niets op de televisie of radio. Veel journalisten, die zichzelf graag zien als luis in de pels van de macht, manifesteerden zich als woordvoerder van de regering. Een extreem voorbeeld was Wouke van Scherrenburg, jarenlang in de huiskamers te zien als kritische Binnenhof-watcher, die twitterde: „De meeste wetenschappers hebben gehakt gemaakt van het werkje van de auteur van De stikstoffuik.”

Gelukkig gaf eerst Rick Nieman bij WNL het podium aan de auteur Arnout Jaspers, zodat het publiek kon zien dat hij een bedachtzame natuurkundige is, die zijn zaken heeft uitgezocht en zijn kritiek onderbouwt. Vervolgens besloot Tijs van den Brink op de radio de tijd te nemen voor een inhoudelijk gesprek tussen Jaspers en de voorzitter van de commissie die de politiek over het onderwerp adviseert, de Leidse hoogleraar Milieu en Duurzaamheid Jan Willem Erisman. Het is een aanrader om het radiogesprek (mét beeld) terug te zien en horen op de website van NPO Radio 1, Dit is de dag, EO, 10 april 18.30 uur. Er past waardering voor Tijs van den Brink die doet wat zijn collega-journalisten nagelaten hebben, en voor prof. Erisman omdat hij het gesprek aangaat. Zoiets hoort normaal te zijn, maar kom er maar eens om.

Feiten

Wat is de conclusie van dit gesprek? Om te beginnen het slot: Erisman geeft toe dat de feiten in het boek van Jaspers kloppen. Letterlijk zegt hij over het boek: „Het is erg stellig. De feiten kloppen, maar wat doe je ermee?” Dat is compleet iets anders dan er gehakt van maken. Maar juist op het punt wat je doet met de feiten is het interessant om een passage uit het radiogesprek te citeren. Van den Brink vraagt hoe het staat met de natuur in ons land.

Prof. Erisman antwoordt: „90% is in slechte toestand.” Arnout Jaspers: „85% is goed.” Als toehoorder denk je: dat kan niet allebei waar zijn! Van den Brink vraagt door, en Jaspers legt uit. Hij haalt, vertelt hij, de feiten uit het boek dat Erisman zelf heeft geschreven. Verschil is dat inderdaad van de 162 Natura 2000-gebieden meer dan driekwart op rood staat als je puur aantallen gebieden telt, maar als je naar de totale oppervlakte natuur kijkt, is 85% goed.

Boerenverstand

Uit het weerwoord van Erisman blijkt dat die uitleg klopt. Er komt wel een verhaal dat je verschil moet maken tussen trend en toestand (wat hij bij de aanvankelijk genoemde 90% niet vermeldde), maar de verklaring van de getallen door Jaspers blijkt te kloppen.

Nu de feiten op tafel liggen, kan iedereen zelf beoordelen wat het politiek relevante antwoord is. De statistiek die Erisman noemt telt alle stukjes natuur, groot en zeer klein, even zwaar mee in de optelling en komt zo op 90% rood. Er zijn mini-gebiedjes kleiner dan een voetbalveld, en er zijn zeer uitgestrekte gebieden, zoals de Hoge Veluwe of de Waddenzee. Je kunt inderdaad, in antwoord op de vraag hoe het gaat met de natuur, ieder van die stukjes apart rood of groen scoren, en doordat juist die mini-gebiedjes veel meer grenzen aan omliggende gebieden dan grote gebieden zullen die kwetsbaarder zijn, dus vaker op rood staan. Erisman liegt feitelijk niet.

Maar als je een kaart maakt met alle natuurgebieden van Nederland, en je kleurt de gezonde stukken groen en de niet-gezonde stukken rood, dan is nu dus als feit bevestigd, ook door Erisman, dat 85% van de kaart groen is! Dan hebben we het nog niet eens over de manier waarop de staat van behoud van die 15% van de natuur gescoord wordt, want ook op die methodiek bestaat kritiek.

Nu is het aan ons om met ons boerenverstand de zaak te bekijken. Je kunt op twee manieren de vraag beantwoorden hoe de natuur ervoor staat. De commissies die de regering adviseren kiezen voor het bureaucratisch turven van alle mini-gebiedjes los van de grootte, Jaspers kijkt naar het percentage van de totale oppervlakte natuur. Het is zonneklaar wat de politiek relevante weergave van de werkelijkheid is: de laatste natuurlijk. De Nederlandse natuur staat helemaal niet op omvallen!

Selectieve weergave

Het voorbeeld staat niet alleen. Via selectieve weergaven wordt vaker toegewerkt naar een conclusie. Zo wordt door de lobbyclubs de staat van de natuur liever niet vergeleken met 30 jaar geleden (want dan zie je geen achteruitgang!) maar met het jaar 1900. Maar dat haal je de koekoek: toen was er nauwelijks industrie en veel minder verstedelijking!

Het is zonneklaar: het stikstofbeleid berust op drijfzand en moet worden heroverwogen.


Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #35 Gepost op: april, 18,2023, 19:21:41 »
Hoewel geen column toch maar hier omdat het hier vaker over milieu en het vermaledijde stikstof gaat:


Analisten hanteren verschillende rekenmethodes

Onheil of onzin: hoe staat onze natuur er nou écht voor?

Over de staat van de zogeheten Natura 2000-gebieden in Nederland bestaat veel verwarring. Staat onze natuur op omvallen, zoals stikstof-alarmisten beweren, of gaat het eigenlijk best goed? Hoe zit het echt?



De stikstofproblematiek gijzelt Nederland. Boeren moeten hun bedrijfsvoering aanpassen of helemaal stoppen, de woningbouw loopt ernstige vertraging op, de politiek is gespleten: Caroline van der Plas boekte met haar BBB in de provincies een monsteroverwinning, mede dankzij haar kritiek op het stikstofbeleid.

En dan is er nog natuurkundige en wetenschapsjournalist Arnout Jaspers, die met zijn recente bestseller De stikstoffuik: Politici in de ban van de ecolobby een extra knuppel gooide in het hoenderhok van het stikstofdebat.



Volgens Jaspers valt het met de stikstofoverlast enorm mee, zo betoogde hij zaterdag jl. ook nog in rubriek De Kwestie in De Telegraaf.

Hoe serieus is het probleem nou werkelijk? En wat heeft geleid tot de huidige, Babylonische spraakverwarring over de staat van de natuur in Nederland?
Natura 2000-gebieden

Volgens verdedigers van het stikstofbeleid, waarvoor het kabinet niet minder dan 24 miljard euro heeft uitgetrokken, verkeert maar liefst 90 procent van (de ’habitats’ in) de Nederlandse Natura 2000-gebieden in slechte staat wegens de ’deken van stikstof’ die over de gebieden zou hangen. Volgens Arnout Jaspers is dit onzin: het zou in 80 procent van diezelfde gebieden juist goed gaan met de natuur.

Hoe kan dit verschil in interpretatie zo groot zijn? Dat heeft te maken met de rekenmethodes die de verschillende analisten hanteren, zoals in bijgaande illustraties wordt gevisualiseerd.

Maar eerst: wat behelzen die Natura 2000-gebieden eigenlijk? Natura 2000 is een Europees netwerk van beschermde natuurgebieden, waarvan we er in Nederland 162 hebben aangewezen; groot en klein en verspreid over het hele land. Plant- en diersoorten die in Europa gelden als ’bedreigd’ en hun natuurlijke leefomgeving (’habitats’) worden in deze gebieden officieel beschermd om er de biodiversiteit te behouden.

Sommige van die beschermde – en zeer versnipperd gelegen – gebieden zijn heel groot, andere zijn veel kleiner. Wie stelt dat het slecht gesteld is met de natuur in 90 procent van die gebieden, maakt geen onderscheid in grootte. Elk stuk van die Natura 2000-natuur, of dit nou een groot oppervlak beslaat (bijvoorbeeld het IJsselmeer of de Hoge Veluwe) of een heel klein oppervlak (bijvoorbeeld een snippertje natuur in Friesland of Drenthe), krijgt in deze rekenmethode een even zwaar gewicht. Zo opgeteld slaat 90 procent van de Natura 2000-gebieden rood uit. Alarmisten, die oproepen om meer haast te maken met het terugdringen van de uitstoot van stikstof, baseren zich op deze rekenmethode.



Alternatieve berekening

Maar er is een alternatieve berekening mogelijk, met een heel andere uitkomst, namelijk als we kijken naar de totale oppervlakte in vierkante kilometers van die 162 Natura 2000-gebieden, zoals Arnout Jaspers doet in zijn boek De stikstoffuik. Dan ontstaat een heel ander beeld. Als je een kaart maakt met alle Natura 2000-gebieden in Nederland en je kleurt de gezonde stukken erin groen en de door stikstof overbelaste gebieden rood, dan kleurt 80 procent van die kaart niet rood, maar groen. Dan blijkt het met de natuur in Nederland dus best goed te gaan.

Ook diens critici, zoals de Leidse hoogleraar Milieu en Duurzaamheid en kabinetsadviseur Jan Willem Erisman, geven Arnout Jaspers hierin gelijk. Erisman: „De feiten kloppen, maar wat doe je ermee?”

Wat je met die feiten doet, is aan de politiek. Telegraaf-columnist Ronald Plasterk, die zich intensief met het stikstofdossier bezighoudt, roept het kabinet op om op basis van deze gegevens het stikstofbeleid compleet te herzien: „Het is zonneklaar: het stikstofbeleid berust op drijfzand en moet worden heroverwogen.”


Betekent dit alles dat er in Nederland helemaal geen stikstofprobleem bestaat? Nee, zo simpel is het niet, meent ook Arnout Jaspers. „Schade door stikstof aan gevoelige natuur komt wel degelijk voor”, zegt hij desgevraagd. „Maar het is echt onzin om te beweren, zoals iemand als Jesse Klaver doet, dat de hele natuur in Nederland op omvallen zou staan.”

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #36 Gepost op: mei, 01,2023, 18:31:24 »
Hogere compensatie door trage overheid
@Annemarie van Gaal




Er is iets vreemds met de factor tijd als je de kosten van een schade vergelijkt met de compensatie ervan. Als je meteen de schade compenseert dan is het bedrag aan compensatie gelijk aan de schade; maar hoe langer je wacht, hoe hoger de compensatie wordt.

Stel, je hebt waterschade omdat het aquarium bij je bovenburen lekt. Heel vervelend, maar gelukkig zijn je bovenburen verzekerd. Je vraagt een schilder wat het kost om het te herstellen en de verzekeraar vergoedt de schade. Het schadebedrag wordt snel overgemaakt en je krijgt precies de kosten van de schade uitgekeerd, niet meer en niet minder.

Normaal gesproken is er ook weinig verschil tussen schade en de kosten die je vergoed krijgt. Behalve bij onze overheid, daar overstijgt de compensatie vele malen de schade.

Neem even de kinderopvangtoeslagaffaire. Alles heeft natuurlijk veel te lang geduurd en hoe langer het duurt, hoe meer compensatie er nodig is.

Om de ’gedupeerden’ van de kinderopvangtoeslagen tegemoet te komen is er sinds 2020 een organisatie met ruim 1500 ambtenaren opgetuigd. Ik zet ’gedupeerden’ tussen aanhalingstekens, niet omdat ik niet erken dat veel gezinnen op een schandalige manier behandeld zijn, maar omdat er ook vele duizenden, misschien zelfs tienduizenden fraudeurs tussen zitten die compensatie claimen terwijl ze niet eens kinderen in de opvang hadden, zelf gesjoemeld hebben of eerder veroordeeld zijn voor fraude met toeslagen.

Maar we vergoeden vrijwel iedereen en er wordt nauwelijks nog gecheckt of de schade wel reëel is. Alle gedupeerden krijgen minimaal 30.000 euro, zelfs als ze er maar een paar honderd euro bij zijn ingeschoten of als het niet eens meer te achterhalen is of ze überhaupt financiële schade hebben geleden door de toeslagenellende.

Immateriële schade

Ik weet nog hoe verbaasd ik was toen de toenmalige staatssecretaris Alexandra van Huffelen in de deuropening van het Catshuis stond en aankondigde dat iedereen 30.000 euro zou krijgen. Dat bedrag is sindsdien uitgebreid want kinderen en zelfs ex-partners die er niet eens waren ten tijde van de ellende krijgen ook een flink bedrag aan compensatie en bovendien worden alle schulden kwijtgescholden.

Als er daarna nog iets aan schade overblijft, kunnen ze terecht bij de ’Commissie Werkelijke Schade’ waar inmiddels ook meer dan 100 ambtenaren werken om alle gedupeerden ook nog eens te compenseren voor de immateriële schade en alles wat niet eerder gecompenseerd is.

Te lang en te duur

Inmiddels zijn we al meer 6 miljard euro kwijt aan kosten. Er wordt geschat dat de totale schade zo’n 7 miljard euro zou zijn, maar we weten allemaal hoe het gaat. Tegen de tijd dat alle dossiers afgewikkeld zijn, is dit bedrag zeker opgelopen tot 10 miljard euro. Naar schatting hebben dan zo’n 40.000 gezinnen compensatie gekregen. De hele operatie heeft dan vijf jaar geduurd en heeft 250.000 euro per gedupeerde gekost. Veel te lang en veel te duur.

En dan Groningen. De schade aan de huizen van de Groningers is op dit moment wellicht nog een paar miljard euro, maar we trekken de portemonnee want we vergoeden royaal. Ereschuld heet het nu. Er komt een kleine 14 miljard euro boven op de 8,5 miljard die al was uitgetrokken en er wordt geen onderzoek meer gedaan bij schades die lager zijn dan 40.000 euro. Nee, nadat de overheid jarenlang de NAM haar lakse gang heeft laten gaan, zijn we nu veel te laat en compenseren we royaal.

Nalatig

Je houdt je hart vast als straks de parlementaire enquêtecommissie voor het coronabeleid van start gaat. Als blijkt dat de overheid nalatig is geweest of juist te streng, gaat dan weer de geldkraan open? Om het leed te vergoeden voor de burger wiens 90-jarige moeder is overleden zonder dat ze goed afscheid hebben kunnen nemen vanwege de beperkingen die de zorginstelling oplegde? Of mensen die met tegenzin een hond hebben aangeschaft, omdat dat de enige manier was om nog een ommetje te kunnen maken? Trekt de overheid dan weer haar portemonnee? Moet iedereen dan gecompenseerd worden? Niet alleen voor de schade, maar vooral ruimhartig?

De commissie die het coronabeleid gaat onderzoeken, bestaat uit negen Kamerleden en begint pas in 2025 met de verhoren. Dat duurt veel te lang. Nu we weten dat hoe langer we wachten met het vergoeden van de schade hoe hoger de compensatie wordt, zouden we toch vooral moeten inzetten op snelheid?

Dus waarom moet de commissie bestaan uit drukbezette Kamerleden, die daardoor minder effectief in de Tweede Kamer zijn? Waarom geen groep slimme mensen die onder toezicht van de Tweede Kamer het onderzoek en de aanbevelingen doet? Sneller, beter en vooral veel goedkoper.

Online Vitayalin

  • Lemans1000 UE; SP1000; Nato V50; V65 imola
  • Administrator
  • *****
  • Berichten: 20680
  • Total likes: 1168
  • Geslacht: Man
    • www.guzzioot.nl
Re: Columns
« Reactie #37 Gepost op: mei, 03,2023, 14:34:20 »
Onze energietransitie is verwaarloosbaar

@Leon de Winter



Op de site van World in Data staat een mooie werkgrafiek van de wereldwijde uitstoot van CO2. Je kunt er afzonderlijke landen in oproepen, en dat ook nog eens in de loop van de tijd. Het jaar 2022 is nog niet opgenomen, maar de data van 2021 geven een goed inzicht in de staat van de CO2-uitstoot.

Wereldwijd bedroeg die 37,7 miljard ton. China was daarvan de grootste leverancier: 11,5 miljard ton. Dat was meer dan de EU en de VS samen: die waren goed voor bij elkaar 7,8 miljard ton. Het hoogtepunt van de EU-uitstoot lag in 1980; toen stootte de EU 4 miljard ton uit. Nu is het 2,9 miljard, wat een forse reductie is. Nederland droeg in 2021 141 miljoen ton bij, ofwel een verwaarloosbare hoeveelheid in de totaliteit van de werelduitstoot van 37,7 miljard ton.

Deze data laten zien dat de Nederlandse energietransitie, ofwel het reduceren van het gebruik van fossiele brandstoffen, geen enkel effect heeft op het klimaat. Als je vindt dat de mensheid en de aarde verloren zijn wanneer de CO2-uitstoot niet wordt geëlimineerd, dan moet je niet alleen de Nederlandse maar bovenal de Chinese uitstoot beperken. En die van India moet daarbij worden opgeteld. Azië als geheel is goed voor 21,7 miljard ton, bijna drie keer zoveel als de EU en de VS samen. Je kunt er niet omheen: als het waar is dat CO2 de aarde vermoordt, dan moet vooral Azië direct stoppen met fossiel.

Meer steenkool

Maar wat las ik vorige week op de site van Bloomberg? „In de eerste drie maanden van dit jaar keurden Chinese provincies meer nieuwe steenkolencentrales goed dan in heel 2021, terwijl Beijing voortgaat met een snelle uitbreiding van het uitbreiden van de capaciteit van fossiele brandstoffen in een poging om betrouwbare elektriciteitsvoorziening te garanderen.”

Dankzij de globalisering is China de werkplaats van het Westen geworden, zo beseften we tijdens de pandemie. In China vindt een gigantische productiviteit plaats van alle spullen die we goedkoop willen importeren, zoals mondkapjes. Maar niet alleen die spullen: China moet ook onze energietransitie mogelijk maken, denk aan zonnepanelen, batterijen en grondstoffen voor elektrische apparaten, denk ook aan communicatieapparaten zoals telefoons en modems, en in toenemende mate elektrische auto’s, waarmee China wereldleider wil worden. En bij dat alles stoot de Chinese industrie enorme hoeveelheden CO2 uit.

Belazeren

We hebben de uitstoot dus verplaatst, maar CO2, anders dan stikstof, is een globaal fenomeen en is overal in de atmosfeer in gelijke mate aanwezig. Wat we qua CO2-uitstoot naar China hebben verplaatst, komt dus onafwendbaar naar ons terug. Ofwel: we belazeren onszelf. Zolang wij spullen nodig hebben die zij goedkoper willen produceren dan wij, zal China blijven produceren, en als ze daarvoor steenkolencentrales nodig hebben, dan hebben ze geen enkele schroom om die te bouwen, net als India. En je kunt ze geen ongelijk geven. Ook Aziaten willen comfort en consumeren en naar een vakantiestrand vliegen.

Goedkope fossiele brandstoffen hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de meest vrije, meest gezonde, meest welvarende samenlevingen in de menselijke geschiedenis, en we hebben geen enkel argument om Aziaten te vragen daarvan af te zien. Terwijl wij onszelf, onder leiding van Rob Jetten, die geen benul heeft van de wetenschap rond CO2, op de knieën dwingen om ons te bevrijden van fossiel, gooien ze in Azië nog een extra schep kolen op het vuur. Ook al is de Nederlandse energietransitie zinloos, onze elites weten niet van wijken. Ze zijn bereid tientallen miljarden over de balk te gooien – niet omdat het zin heeft maar omdat het goed voelt. Wat nu ultiem urgent zou zijn, is het staken van het bestellen van spullen in Azië. Zien we onze elites dat doen?

Het rituele reduceren van CO2-uitstoot is het droomproject waarmee de elites hun leven een vorm van religieuze verdieping geven: er is geen sterker ideologisch en politiek wapen dan het dodelijke globale gevaar van CO2. Ik lees de toekomstrapporten van bevlogen klimaatgroepen, en ze bepleiten het afschaffen van scheepsverkeer, luchtverkeer, autoverkeer. Het bakje druiven uit India dat in mijn keuken staat, zal over enige tijd niet meer mijn supermarkt bereiken. Zuurkool zullen we eten. In dikke truien de wintermaanden doorstaan. Digitaal geld zal ons koopgedrag reguleren en reduceren. Terug naar vrome, nederige eenvoud omdat de aarde gered moet worden.

De Belgische chemicus Ferdinand Meeus schreef vorig jaar op de opiniesite Opiniez: „Om de groene energietransitie, met als einddoel nul CO2-uitstoot, te bereiken tegen 2050 moeten we volgens [klimaatwetenschapper] prof. Pielke vanaf vandaag, wereldwijd, elke dag een kerncentrale bijbouwen of elke dag 1500 windmolens.” En hij voegt daaraan toe: „Dat gaat natuurlijk niet gebeuren.”

Paniek

Viruspaniek, stikstofpaniek, droogtepaniek, waterpaniek, Ruslandpaniek, en de ergste: CO2-paniek. De paniek wordt aangejaagd en uitvergroot, zo lijkt het, opdat we blind de opdrachten van onze elites gaan opvolgen. De enige juiste houding ten aanzien van de agenda’s van onze leiders is momenteel wantrouwen. En dat is eigenlijk om te janken.